1- تغییر واحد پول یک کشور معمولا زمانی توصیه می شود که نرخ تورم 1000 یا 1500 درصد باشد وارزش پول کشور طوری باشد که مردم حجم زیادی ازاسکناس را بخواهند جابجا کنند وهزینه چاپ اسکناس شاید ازارزش چاپ شده روی اسکناسهای با رقم کم بیشتر شود ودر ایران که تورم در بیشترین حالت حدود 50 درصد است. تغییر واحد پول کشور نه از لحاظ اقتصادی ونه از لحاظ سیاسی ضرورت ندارد. واگر الان هزینه تولید برخی سکه ها از ارزش روی آن بیشتر است ، این پول ها تولید نشوند.
2- برداشتن چهارصفر از پول ایران تاثیری برتولید وبخش حقیقی اقتصاد ندارد.
3- تغییر واحد پول هزینه چاپ پول را زیاد می کند.چون تمام پول های فعلی باید جمع آوری شود وپول جدید جایگزین پول قدیم شود.
4- با تغییر واحد پول اختلافات واشتباهات بین مردم بوجود می آید. مثلا کسی که 100 میلیون تومان از کسی طلبکار باشد با تغییر واحد پول 100هزارتومان طلبکار  می شود و ممکن است طلبکار درک صحیح پیدا نکند ودعوا بوجود می آید.
5- فکر و ذهن مردم و برخی مسئولین به توضیح و توجیه تغییر واحد پول مشغول می شود واز کارهای مهم تر باز میمانند.
6- کالاهای با قیمت پایین به سمت بالا گرد می شوندمثلا کالای 2700 تومانی می شود 2.7 تومان که به 3 تومان جدید گرد می شودوگرانی خواهد داشت.
7- عمده پرداخت های مردم وفعالین اقتصادی یا بصورت اینترنتی یا پرداخت با موبایل یا با دستگاه کارت خوان است وعملا واحد پول تاثیر چندانی در تراکنش ها ندارد وتغییر واحد پول ضرورت ندارد.
8- نرم افزارهای موجود با واحدپول ریال طراحی شده است و با تغییر واحد پول بایستی کل نرم افزارها اصلاح شود وهزینه غیر ضروری برای دارندگان نرم افزارها و درآمد برای شرکت های تولید کننده نرم افزار است.